ทำไมคนถึงชอบม้า?
ผมถามตัวเองด้วยคำถามนี้ เพราะว่าทุกวันนี้รู้สึกว่ามีคนเลี้ยงม้าในบ้านเรามากขึ้นทุกที
สำหรับผมแล้วรักแรกพบที่มีกับม้า ก็คงหนีไม่พ้นสมัยที่เรียนอยู่ในคณะสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล
สำหรับเด็กมหิดล ผมว่าหลายคนคงเคยผ่านคอกม้าของคณะสัตวแพทย์กันบ้างล่ะ หรือวันดีคืนดีก็มีม้าหลุดออกไปวิ่งเล่นตามถนนบ้างล่ะ (สมัยแรกๆ ที่คอกม้ายังไม่เสร็จสมบูรณ์ดี จะสามารถพบปรากฏการณ์นี้ได้เป็นประจำครับ)
สาเหตุที่ต้องไปทำความรู้จักกับม้าก็เนื่องจากเหตุการณ์บังคับ เพราะตามหลักสูตรของคณะ เด็กสัตวแพทย์มหิดลทุกคนต้องเรียนอายุรกรรมของแทบทุกประเภทสัตว์ โดยแบ่งกลุ่มออกเป็น 7 กลุ่มหลัก ได้แก่
อายุรกรรมสัตว์เลี้ยง (Pet medicine)
อายุรกรรมสัตว์เคี้ยงเอื้อง (Bovine medicine)
อายุรกรรมสัตว์ปีก (Avian medicine)
อายุรกรรมสุกร (Swine medicine)
อายุรกรรมสัตว์ป่า (Wildlife medicine)
อายุรกรรมสัตว์น้ำ (Aquatic medicine)
อายุรกรรมม้า (Equine medicine)
ส่วนใครจะชอบประเภทไหนเป็นพิเศษก็ไปเน้นกันเอาเอง หาที่ฝึกงานเพิ่มเติม หรือติดตามอาจารย์ไปดูเคสตามที่ใจปรารถนา
ผมจับม้าครั้งแรก บอกตรงๆ ครับ “กลัว” ม้าตัวเบ้อเริ่ม ผมตัวนิดเดียวเอง
“จับม้าต้องระวังนะ อย่าประมาทนะ ระวังม้าเตะนะ จับไม่ดีระวังมันกัดล่ะ กัดทีนึงเนื้อหลุดเลย เพราะฉะนั้น จับม้าดีๆ ล่ะ”
.........
ลองคิดดูสิครับ ขณะที่จับม้าครั้งแรกก็มีเสียงเตือนแบบนี้ลอยมา ถึงจะหวังดีก็เถอะ.........
เฮ้ยยยยยยย กูไม่เคยจับ เฮ้ยยยยยยย กูกลัว เฮ้ยยยยยย ไม่ต้องขู่กูก็กลัวแล้ววววววววววววววววว
เสียงในใจร่ำร้องเลยครับ แต่ก็ต้องทำใจดีสู้ม้าเอาไว้ ซึ่งก็... ไม่เห็นมันเตะนี่หว่า ไม่กัดด้วย ถ้าไม่นิ่งก็ดึงนิดนึงก็อยู่แล้วนี่หว่า ไม่เหมือนวัว ปล้ำเท่าไหร่ก็เอาไม่อยู่ เท่านั้นแหละครับ หัวใจพองโตเลย ไอ้หน้ายาวๆ นี่มันน่ารักเว้ย ตัวเบ้อเริ่ม จูงไปไหนก็ไป เดินๆ อยู่ก็เอาจมูกมาดุนๆ เลียมือ บางทีก็เอาหน้ามาซุก เอ้อ ดีว่ะ ฟีลแบบนี้ชอบ
หลังจากนั้นก็เข้าๆ ออกๆ คอกม้าเป็นว่าเล่น ช่วยทำนู่นทำนี่เท่าที่เวลาเด็กสัตวแพทย์คนนึงจะเอื้ออำนวย มีช่วงนึงที่ต้องมายกขาม้าทุกวัน วันละเกือบชั่วโมง เพราะกีบเน่าเละเทะไปหมด เหม็นก็เหม็น หนักก็หนัก แต่พอจบออกมารู้เลย ถ้าไม่ได้ม้าตัวนั้น จบออกมาเวลาจะยกขาม้าก็คงจะเก้ๆ กังๆ กล้าๆ กลัวๆ อยู่เหมือนเดิม เพราะหลายคนบอกว่า ถ้ายกขาม้าตัวนี้ได้ อีกหน่อยไปยกตัวไหนก็ได้ ง่ายหมด (ซึ่งก็จริงครับ จบออกมาก็ทำงานด้วยความไม่กลัวม้าแล้ว)
ตอนที่เรียนนั้นก็มีโอกาสได้ขี่ม้าด้วย ม้าก็ใหม่ คนขี่ก็ใหม่ เหอๆๆๆ ถ้าไม่เจอเองคงไม่รู้ครับ ม้าพาวิ่งจากมุมสนามนึงไปอีกมุมนึง ข้างๆ เป็นรั้วเหล็ก ดีนะที่กอดคอไว้แน่นไม่ร่วงลงมา อีกครั้งนึกด้วยความที่เพิ่งหัดขี่ ม้าถอยครับ ทำไงวะ มันถอยๆๆๆๆ โอเคเค้าสอนว่าถ้าจะให้ม้าหยุด ต้องดึงบังเหียน เอ้า ดึงงงงง (สำหรับคนที่ขี่ม้าเป็นคงทราบว่าเหตุการณ์ต่อไปเป็นเช่นไร)
เกือบโดนม้าทับตายครับ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการ ดีนะไม่เป็นอะไรมาก ทั้งคนทั้งม้า
พอมีม้าเข้ามารักษาที่คณะก็ได้ทำอะไรสารพัด ได้ช่วยตรวจ ช่วยรักษา ให้ยา อาจารย์ให้ทำอะไรก็ทำไป
จนกระทั่งพอพบเจอ หลายๆ เคสเข้า ก็รู้สึกถึงจุดร่วมอย่างนึงว่า ที่ม้ามันป่วยเนี่ย เพราะคนแท้ๆ เลยที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ หรือไม่ก็ปล่อยปะละเลยจนมันแย่
ก็เลยเกิดความคิดที่ว่าจะเป็นหมอม้าแน่นอนล่ะ เพราะอย่างน้อยเราก็ทำได้ ช่วยมันได้
และอีกอย่างนึงที่ทำให้ผมชอบม้าก็คือเวลาที่อยู่กับม้าแล้วรู้สึกสงบ สบายใจ ซึ่งผมไม่รู้สึกแบบนี้เวลาที่อยู่กับสัตว์ประเภทอื่นๆ หรือหากจะรู้สึกก็ไม่เท่ากับที่รู้สึกกับม้า
กล่าวโดยสรุปก็คือ ที่ผมมาเป็นหมอม้าทุกวันนี้ เพราะว่าผมชอบเวลาที่ได้ช่วยให้คุณภาพชีวิตของม้าสักตัวดีขึ้น
สำหรับคนอื่นๆ เคยถามตัวเองกันมั้ยครับ ว่าทำไมถึงชอบม้า?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น